Dat kan ik zélf wel

Het is ontroerend om een klein peutertje te zien worstelen met zijn schoenen. Hoe krijg ik die dingen aan? Het voelt zo goed om dat zélf te kunnen! Gelukkig is de schoenenbranche daarop ingesprongen en werd het elastiek en klittenband uitgevonden.

Groot worden is zelfstandig dingen mogen uitproberen. Dat het niet altijd slaagt, hoort bij het leren. Gymles op school. Gymschoentjes aan. Je ziet meteen welke kinderen thuis de ruimte krijgen om te leren en welke niet. Laatstgenoemden gaan lijdzaam zitten wachten tot juf ze komt helpen. Thuis doen mama en papa alles voor hem..., moet hij nou echt zélf die gymschoen aandoen? Maar hoe dan?? Helpen doet juf niet, want daar leert dit kleintje niets van.

Waarom geven sommige ouders hun kind zo weinig ruimte om te leren? Het kost tijd, het gaat mis, ze doen het niet meteen perfect, soms gaan dingen erbij stuk en natuurlijk, zélf kun je het veel sneller, beter en efficiënter. Maar opvoeden gaat er toch om dat je je kind een zelfstandig functionerende volwassene laat worden? En dat groeien begint al bij de geboorte.

Veel ouders hebben het gevoel dat het niet liefdevol is, als je je peuter laat worstelen met zijn schoenen aantrekken. Maar het gevoel van trots als het na lang volhouden en trainen van het doorzettingsvermogen, eindelijk lukt, is zo geweldig! Dat is groeien, dat is ook je langzaam losmaken van volledige afhankelijkheid. Dat hoeft niet te betekenen dat ze de ouders niet meer nodig hebben, want van liefde kun je nooit een overdosis ontvangen.

Liefdevol kinderen begeleiden naar zelfstandigheid, waarbij vallen en opstaan, bergen en dalen, succes en mislukking, winst en verlies de ingrediënten zijn, maakt van jouw worstelend kleine peutertje een volwassene met skills, die vol zelfvertrouwen zegt: Dat kan ik zélf wel!

Marjo Verhaar, schrijfster Levensboeken Humanitas Zaanstreek.